بسمه تعالی
امام خمینی (ره) در روز بیستم جمادى الثانى ۱۳۲۰ هجرى قمرى مطابق با ۳۰ شهریـور ۱۲۸۱ هجرى شمسى در شهرستان خمین از توابع استان مركزى ایران در خانواده‌اى اهل علـم و هجرت و جهاد و در خـانـدانـى از سلاله‌ی زهـراى اطـهـر (سلام‌الله علیها) چشم به جهان گشود.
امام خمینی (ره) از نظر علم و عمل، درك عمیق معرفتی و نیز تقوای عملی و علمی، از بزرگ ترین شخصیت‌های اسلامی به شمار می آمد. ایشان هم چنین در اندیشه دینی و تسلط بر معارف تشیع، وارستگی، تهذیب نفس، شجاعت، درك زمان، شناخت جامعه، رأفت با دوستان و شدت با دشمنان بی‌نظیر بود. اراده‌ی پولادین وی كه ریشه در ایمان و اتكایش به خداوند داشت، اجازه نمی‌داد هیچ مانعی در عملی ساختن مقاصد والایش جلودار شود. ایشان در عین حال انسانی بسیار مهربان، سرشار از عطوفت، خویشتن‌دار و پرهیزكار بود و صبر و استقامت، مانع از آن بود كه سخت‌ترین حوادث، خللی در اراده‌ی ایشان در رسیدن به هدف ایجاد كند.
امام خمینی (ره) پس از درگذشت حضرت آیت الله بروجردی به مخالفت با سیاست‌های طاغوت برخاست و در قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ دستگیر و روانه‌ی تهران و زندانی شد، پس از مدتی آزاد و به شهر مقدس قم مراجعت كرد.
امام خمینی (ره) در سال‌های اقامت در عراق همچنان رهبری مبارزه با رژیم پهلوی را به عهده داشت و در سال ۱۳۵۷ با هماهنگی رژیم پهلوی و رژیم بعث عراق، ایشان ناگزیر از خروج از عراق شد و با عزیمت به پاریس مبارزه و انقلاب اسلامی ایران وارد مرحله‌ی اساسی شد.
با اقامت امام خمینی (ره) در پاریس و انعكاس سخنان و دیدگاه‌های ایشان در رسانه‌های غربی رژیم پهلوی در ضعف و انزوا قرار گرفت و با رهبری هوشمندانه و دقیق ایشان انقلاب اسلامی مردم ایران با خروج شاه و خانواده سلطنتی از ایران به روزهای اوج خود نزدیك شد.
اوایل بهمـن ۱۳۵۷ خبر تصمیم امام در بازگشت بـه كـشور منتشر شد. هر كس كه مى‌شنید اشك شوق فرو مى‌ریخت. دولت بختیار پـس از چنـد روز تـاب مقـاومـت نـیـاورد و ناگزیـر از پذیرفتـن خـواست ملت شـد. سرانجام امام خمینـى بامداد ۱۲ بهمـن ۱۳۵۷ پـس از ۱۴ سال دورى از وطـن وارد كشـور شـد و در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ ملت ایران در كنار رهبر محبوبشان پیروزی انقلاب اسلامی را در آغوش كشیدند. امام خمینی (ره) پس از یك عمر رشادت، مجاهدت، و رهبری قاطعانه و بی‌نظیر در ۱۴ خرداد سال ۱۳۶۸ هجری شمسی به ملكوت اعلی پیوست.