بسمه تعالي
امام حسن عسكري عليه الصلاه و السلام، يازدهمين امام شيعيان و والد ماجد امام عصر(ارواحنا فداه) مي باشد. ايشان در روز هشتم ربيع الثاني سال ۲۳۲ هجري قمري به دنيا آمدند.
ایشان که در مدینه شهر پیامبر گرامی اسلام متولد شدند 28 سال زندگی کردند. پدر بزرگوار ایشان امام هادی علیه السلام قبل از شهادت ردای امامت را به ایشان واگذار کردند و دوستان و آشنایان نزدیک را از وجود امام مطلع کردند.
مادر ایشان خانمی بنام حدیثه بود که پاک دامن ترین و صالح ترین زنان زمانه بود.
كنيه آن حضرت ابو محمد و القاب آن حضرت، صامت، هادي، سراج، رفيع ، زكي، نقي و عسكري مي باشد. در طول عمر شريفشان از ناحيه حكومت بني العباس فشارها و آسيب هاي زيادي را تحمل كردند تا آنجا كه مكان زندگي آن حضرت در شهر سامرا، و در كنار لشكريان حكومت عباسي بود .
كرامات و مناقب آن حضرت بالاتر از آن است كه در اين مختصر بگنجد و از جمله آن مكارم اين است كه چند نفر از عباسيون بر صالح بن وصيف وارد شدند واز او كه امام عسكري عليه السلام در زندان او گرفتار بودند خواستند تا مي تواند بر آن حضرت سخت بگيرد و مضيقه ايجاد كند. صالح به آنان چنين گفت: با او چه كنم در حالي كه من دو مرد كه آن دو بدترين كساني بودند كه مي شناختم را بر او مامور ساختم و هر دو آنان به افرادي اهل عبادت و نماز و روزه تبديل شدند و در اين امور كارشان بالا گرفته است!
دستور داد آن دو مرد زندانبان را حاضر كردند ، به آن دو گفت: واي بر شما! در مورد اين مرد چه حالتي پيدا كرديد؟ آن دو زندانبان به صالح گفتند: چه بگوييم درباره مردي كه روزها روزه مي گيرد، تمام شب عبادت مي نمايد، سخني نمي گويد، و كاري بجز عبادت ندارد. زماني كه به ما نگاه مي كند بدنمان به لرزه مي افتد و حالتي بر ما پديدار مي گردد كه اختيار خويش را از دست مي دهيم! عباسيون وقتي اين مطالب را شنيدند، سرافكنده و نااميد بازگشتند.
آنحضرت بعد از گذشت ۲۸ سال از عمر مباركشان در سال ۲۶۰ هجري قمري در اثر زهري كه خليفه وقت به ايشان داد، به شهادت رسيدند و گرد يتيمي بر رخسار امام زمان عليه السلام نشست.
مرقد مطهرشان در شهر سامرا سالها زيارتگاه دوستان اهل بيت بود. اكنون چند سالی است كه با جنايت دشمنان خدا و رسول خدا صلي الله عليه و اله وسلم ويران و خراب گرديده و اميدواريم هر چه زودتر، بهتر و زيباتر از گذشته ساخته شود.