بسمه تعالی
شعبان شد و پیک عشق از راه آمد
عطر نفس بقیه الله آمد
با جلوه سجاد و ابوالفضل و حسین
یک ماه و سه خورشید در این ماه آمد
شاهی به دوصد عزت اجلال آید
با شوکت و فر و جاه اقبال آید
امروز حسین آید و فردا عباس
خورشید زپیش و مه ز دنبال آید
سلام میلاد حضرت ولی عصر (عج) را به همه دوستداران و مریدان آن حضرت تبریک می گویم.
زیباست که در میلاد حضرت حجت به آذین بندی کوچه محله و محیط زندگی خود بپردازیم ولی زیبا تر آن است که وجودمان را نیز مثل اطرافمان شستشو دهیم و با ذهنی پاک به استقبال حضرت حجت برویم، امام وقتمان حضور دارد ولی ظهور ندارد پس سعی کنیم تا می توانیم خود را آماده کنیم تا حضور حضرت حجت به ظهور بپیوند، در تمامی ایام در دل و ذهنمان به یاد حضرت ولی عصر باشیم و رفتار و اعمالمان را آنگونه که شایسته اشرف مخلوقات است پیرایش کنیم و به دور از هرگونه زشتی و ناپاکی حرکت کنیم تا بتوانیم زمانی که ظهور مهدی موعود محقق شد سرمان را بالا بگیریم نه تازه به فکر تغییر خود بیفتیم.
از خودمان شروع کنیم تا جامعه مان ساخته شود و لیاقت ظهور دوازدهمین حجت خدا بر روی زمین را داشته باشد.
ای وارث تاج و تخت محمود بیا مرآت صفات پاک معبود بیا
خلق آرزوی بهشت موعود کنند والله تویی بهشت موعود بیا
غیر از تو مرا دلبر و دلدار نباشد دل نیست هر آندل که ترا یار نباشد
شادم که غم هجر توگردیده نصیبم بهتر ز غم هجر تو غمخوار نباشد . . .
قائم آل نور، یا مهدی عطر سبز حضور، یا مهدی
تا همیشه صبور می مانیم در هوای ظهور، یا مهدی
اینک که شده ولادتت ای جانا جلوه نور به دنیا بنما یا مهدی…
ولادت
ولادت حضرت مهدی صاحب‌الزمان (ع) در شب جمعه، نیمه شعبان سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ هجری بوده است. پس از اینکه دو قرن و اندی از هجرت پیامبر (ص) گذشت، و امامت به امام دهم حضرت هادی (ع) و امام یازدهم حضرت عسکری (ع) رسید، کم کم در بین فرمانروایان و دستگاه حکومت جبار، نگرانی‌هایی پدید آمد. علت آن اخبار و احادیثی بود که در آن‌ها نقل شده بود : از امام حسن عسکری (ع) فرزندی تولد خواهد یافت که تخت و کاخ جباران و ستمگران را واژگون خواهد کرد و عدل و داد را جانشین ظلم و ستم ستمگران خواهد نمود. در احادیثی که به خصوص از پیغمبر (ص) رسیده بود، این مطلب زیاد گفته شده و به گوش زمامداران رسیده بود. در این زمان یعنی هنگام تولد حضرت مهدی (ع)، معتصم عباسی، هشتمین خلیفه عباسی، که حکومتش از سال ۲۱۸ هجری آغاز شد، سامرا، شهر نوساخته را مرکز حکومت عباسی قرار داد. این اندیشه – که ظهور مصلحی پایه های حکومت ستمکاران را متزلزل می‌نماید و باید از تولد نوزادان جلوگیری کرد، و حتی مادران بی‌گناه را کشت، و یا قابله‌هایی را پنهانی به خانه ها فرستاد تا از زنان باردار خبر دهند – در تاریخ نظایری دارد. در زمان حضرت ابراهیم (ع) نمرود چنین کرد. در زمان حضرت موسی (ع) فرعون نیز به همین روش عمل نمود. ولی خدا نخواست. همواره ستمگران می‌خواهند مشعل حق را خاموش کنند، غافل از آنکه، خداوند نور خود را تمام و کامل می‌کند، اگر چه کافران و ستمگران نخواهند. در مورد نوزاد مبارک قدم حضرت امام حسن عسکری (ع) نیز داستان تاریخ به گونه ای شگفت انگیز و معجزه آسا تکرار شد. امام دهم بیست سال – در شهر سامرا – تحت نظر و مراقبت بود، و سپس امام یازدهم (ع) نیز در آنجا زیر نظر و نگهبانی حکومت به سر می‌برد. «به هنگامی که ولادت، این اختر تابناک، حضرت مهدی (ع)، نزدیک گشت، و خطر او در نظر جباران قوت گرفت، در صدد بر آمدند تا از پدید آمدن این نوزاد جلوگیری کنند، و اگر پدید آمد و بدین جهان پای نهاد، او را از میان بردارند. بدین علت بود که چگونگی احوال مهدی، دوران حمل و سپس تولد او، همه و همه، از مردم نهان داشته می‌شد، جز چند تن معدود از نزدیکان، یا شاگردان و اصحاب خاص امام حسن عسکری (ع) کسی او را نمی‌دید. آنان نیز مهدی را گاه به گاه می‌دیدند، نه همیشه و به صورت عادی»