بسمه تعالی
میلاد نبی اکرم محمد مصطفی (ص) ،بهانه خلقت وششمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت، امام جعفر صادق (ع) بر تمام مسلمین جهان مبارک باد.
ولادت پيغمبر اكرم به اتفاق شيعه و سنى در ماه ربيع الاول است،گو اينكه اهل تسنن بيشتر روز دوازدهم را گفته اند و شيعه بيشتر روز هفدهم را،به استثناى شيخ كلينى صاحب كتاب كافى كه ايشان هم روز دوازدهم را روز ولادت مى دانند.پدر آن بزرگوار عبدالله از خاندان بنی هاشم و مادر گرامیش آمنه بود. حضرت محمد (ص) قبل از ولادت، پدر خویش را از دست داده بود و شش ساله بود که مادرش نیز درگذشت.در این هنگام عبدالمطلب جد آن حضرت، سرپرستی ایشان را به عهده گرفت. اما آن بزرگوار نیز پس از دو سال درگذشت و بدین ترتیب حضرت محمد (ص) در هشت سالگی تحت توجه و سرپرستی، ابوطالب، عموی خویش قرار گرفت.حضرت محمد (ص) از دوازده سالگی به اتفاق عموی خود به سفرهای تجاری می رفت و به سبب راستگویی و قابلیت اعتماد بسیار، مردم به وی لقب امین داده بودند.آن حضرت در آغاز جوانی برای رهایی از پلیدی های عصر جاهلی و نیز اندیشه در جهان آفرینش، به غار حرا در نزدیکی مکه پناه می برد و در آنجا ساعتها عبادت می کرد . هنگامی که چهل سال از عمر پربرکت پیامبر اکرم (ص) گذشته بود، جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و پیام خداوند یکتا را مبنی بر پیامبری ایشان، ابلاغ کرد.بدین ترتیب حضرت محمد (ص) آخرین رسول و فرستاده خدا وظیفه هدایت مردم به سوی توحید و یکتاپرستی را به عهده گرفت. رسول گرامی اسلام (ص) در مدت رسالت خویش با تحمل سختی های فراوان، بت پرستی را در حجاز ریشه کن کرد و حکومتی مبتنی بر تعالیم کامل و متعالی اسلام برپا نمود.
همچنین حضرت امام جعفر صادق (ع) از نوادگان پاک رسول گرامی اسلام (ص) و پیشوای ششم شیعیان در مدینه متولد شد.ششمین کوکب درخشان آسمان امامت و ولایت، حضرت امام جعفر صادق علیه السلام در روز جمعه، هفدهم ربیع الاول سال 83 ق، پا به جهان گذاشت و با قدوم مبارکش جهانی را نورافشانی کرد. در شرافت حسب و نسب وی همین بس که پدرش پنجمین پیشوا از اهل بیت عصمت و طهارت، حضرت امام محمد باقر علیه السلام ، و مادر گرامی اش فاطمه دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر، معروف به امّ مروه می باشد.آن حضرت دوازده سال از عمر خود را در کنار جدش امام سجاد (ع) و نوزده سال را در کنار پدرش امام محمد باقر (ع) گذراند و در سال 148 هجری قمری به شهادت رسید. دوران زندگی این امام بزرگوار، عصر شکوفایی علم و دانش، تفسیر قرآن و نشر علوم گوناگون بود.این دوران که مصادف با سقوط بنی امیه و روی کارآمدن بنی عباس بود، فرصت مناسبی برای امام صادق (ع) فراهم آورد تا مردم را از حقایق و تعلیمات دین مبین اسلام آگاه و نخستین دانشگاه بزرگ اسلامی را پایه گذاری کند.امام صادق (ع) علاوه بر آگاهی عمیق از علوم و معارف اسلامی، بر علوم مختلفی ازجمله طب، شیمی، ریاصی و بسیاری فنون دیگر احاطه کامل داشت. دوستداران علم و دانش در هر زمینه به محضر آن حضرت شرفیاب می شدند و درباره هر موضوع علمی و دینی که می خواستند از آن حضرت سوال می کردند.امام صادق (ع) نیز به فراخور استعداد و فهم هر شخص به او پاسخ می داد. حدود چهار هزار شاگرد برجسته در محفل درس امام صادق (ع) تربیت شدند و دانشمندانی همچون جابربن حیّان، شیمیدان معروف و کاشف گوگرد، از دانش ایشان بهره بردند